روزنامه گل

محمدرضا نصرالله زاده-در شرایطی که اوضاع اقتصادی مردم آنچنان كه بايد باشد، نیست و همه آنها هم به خاطر اینکه، کشورشان را دوست داشته و دارند، این شرایط را تحمل می‌کنند. ارقام نجومی پرداختی به برخی از بازیکنان فوتبال و مربیان آن، در حکم سوهانی عمل می‌کند که بر روی اعصاب آنها کشیده می‌شود! اگر فوتبالیست بودن را به عنوان یک شغل بپذیریم، که خوشبختانه جامعه هم پذیرفته است، اما فاصله درآمدي میلیاردی‌اش نسبت به مشاغل و صنوف دیگر، تبعیض آشکاري است که تا به امروز هرگز جامعه ورزش با آن کنار نیامده و نخواهد آمد! اگر یک فصل فوتبالی را در بهترين شرايط آن ۹ ماه در نظر بگیریم و همه این مدت نه ماه را نیز در حکم ایام فعال بازیکنان و مربیان فوتبال بدانیم، تقريبأ ۲۷۶ روز مي شود که پرداخت چند ده میلیاردی در مقابل تمام این روزها، ناترازی در پرداخت را در ذهن اهالي ورزش و مردم ایجاد می‌کند! بازیکنانی که علاوه بر مبالغ قراردادهاي خود امتيازها(آفر) هاي دیگری هم به عنوان متمم قرارداد دريافت مي كنند، که این مبالغ را بیشتر از آن چیزی که بر روی کاغذ آمده است، می‌کند! و این مسئله در این شرایط اقتصادی کشور، اصلاً جای توجیه ندارد! خصوصاً اینکه، بدانیم، بخش اعظمي از اين مبالغ هم از خزانه دولت پرداخت می‌شود! که اصولاً باید با رضایت هم همراه باشد، که همگان می‌دانیم و می‌دانید که نیست!

فاصله زياد درآمدی بازیکنان فوتبال با دیگر اقشار و صنوف جامعه، به حدی زیاد است که می‌تواند در دراز مدت مشکل آفرین شود! میزان قراردادهایی که بدون متر و معیار، سال به سال هم افزایش پیدا می‌کند! قراردادهایی که بازیکنان و مربیان فوتبال، بدون آنکه بخواهند، بدانند که ارزش کارشان به این اندازه هست یا نیست، تمام و کمال هم به آنها پرداخت می‌شود! بازیکنان و مربیانی که حالا بهتر از هر زمان دیگری با آشنا شدن به قوانین و مدیر برنامه‌هایی که دارند، می‌دانند که چگونه می‌توانند تا ریال آخر قراردادهاي خودشان را هم نقد کرده و سال بعد هم با مبالغی به مراتب بیشتر، به تیم دیگري نقل مکان نمایند! تا ثابت کرده باشند که اولويت اول و آخر آنها در اين فوتبال آماتور كه با خود لفظ حرفه اي را يدك مي كشد، پول است و هر تیمی هم که بیشتر پول بدهد، آنها برای آن تیم بازی خواهند کرد و شعارهایی چون تعصب باشگاهي، رنگ پیراهن، هوادار و ... هم، همه ابزاری برای درآمدزایی بیشتر در نزد بازیکنان و مربیان فوتبال است! و گواه اين ادعا هم جابجایی‌های چند سال اخیر، در فوتبال ايران ‌مي تواند باشد! ادعایی که امروزه، روز ديگر باعث شده تا علاقمندان به فوتبال تنها تیم و باشگاه محبوب خودشان را دوست داشته باشند! چرا که آنها خوب مي دانند كه بازیکنان و مربیان فوتبال در قبال مبالغ مختلف ( هر چه بيشتر، بهتر )می‌آیند و می‌روند! اما آنچه که برای آنها بر جای می‌ماند! باشگاهی است که با عشق به آن، جوانی شان را به میانسالی و میانسالی شان را به کهنسالی رسانده اند و حق هم نیست که عایدی آنها از اين فوتبال و از اين هواداري صفر باشد! اما عایدی بازیکنان و مربیان آن عددهای نجومی چند ده میلیاردی!